Jeżeli wśród Twoich najbliższych jest osoba, która ma problemy natury psychologicznej, powodujące zakłócenia w jej życiu i relacjach, ale ona nie chce nad nimi pracować, prawdopodobnie należy do jednej z trzech grup:
- tych, którzy mają zniekszałcony obraz swojego zaburzenia na skutek mechanizmów obronnych: zaprzeczania, wypierania, racjonalizowania (np. uzależnienia, anoreksja),
- tych, którzy nie mają świadomości zaburzenia, gdyż nie odczuwają cierpienia z jego powodu, natomiast powodują cierpienie otoczenia (np.narcyzm, psychopatia, paranoja),
- tych, którzy nie wierzą, że psychoterapia może im skutecznie pomóc, albo w ogóle nie wierzą w możliwość dokonania zmiany,
- tych, którzy pójście do terapeuty traktują jako wyraz słabości i wstydzą się zwrócić po pomoc.
Być może zastanawiasz się, jak możesz zmotywować taką osobę do psychoterapii. Jeżeli jej funkcjonowanie stanowi w jakiś sposób także problem także dla Ciebie, zaproponuj udanie się do terapeuty wspólnie. Jeśli nie wiesz, jak przekonać kogoś do podjęcia leczenia przyjdź najpierw do nas sam. Twoje spotkanie z terapeutą pomoże Ci określić rolę wobec wskazanej osoby, zrozumieć motywy i rozpoznać środki wpływu, którymi dysponujesz.